مخالفان نظام در نظام محمدی صلوات الله

سیره و روش پیامبر صلی الله علیه و آله در بر خورد با مخالفان  حکومت اسلامی 

هر حکومتی چه دینی و غیر دینی و مردم سالار و غیر دموکراتیک از آنجا که با سلایق و استعدادها و خواسته های  متفاوت افراد جامعه روبرو است بطور طبیعی از پاسخگوی به تمام خواستهای افراد  و گروه ها با گرایش ها و افکار و اندیشه های مختلف عاجز و ناتوا ن خواهد ماند  و از سوی دیگر این بر آورده نشدن حاجات و خواسته ها به لحاظ روانی افراد را با عقده های درونی مواجه می کند و بذر مخالفت و کینه توزی را در دل انسانها می افشاند فلذا  ناراضیان از حکومت با یار گیری از  درون و بیرون نظام در صدد بر می آیند تا مطالبات خود را بکرسی بنشانند این نارضایتی ها چه به حق باشد یا به ناحق موجب بروز اختلافات در درون جامعه می شود و و در نهایت به در گیری و  رو یا روی و مقابله منجر می شود حکومتها برای حل این معضل گزینه های مختلفی از قبیل زندان و شلاق و تبعید و اعدام و غیره پیش رو دارند و بسته به نوع مخالفتها مجازاتهای سبک و سنگینی برای اخلالگران و مخالفان در نظر می گیرند که این مجازاتها در بعضی موارد به بهای سنگینی برای نظام تمام می شود از همین رو است که یکی از سئوالهای اساسی که دغدغه  اصلی و جدی حکومتها است  مطرح می شود که بهترین راه و شیوه مقابله با مخالف و معاند چیست ؟  آیا باید  هر حنجره ای که ساز مخالفت نواخت  با شمشیر خشونت پاره گردد ؟ یا باید خنجرها را غلاف کرد و به مخالفان و معاندان فرصت داد تا بر سر سفره تساهل و تسامح بنشینند و ساز مخالفت بنوازند و بر عجز و نا توانی حاکمان برقصند ؟ یا باید راه سومی بدور از افراط و تفریط بر گزید که تا حقوق حقه مخالفان تضیع نشود و از سوی دیگر در بر خورد با مخالفتها طوری برخورد شود که موجبات سستی و تضعیف نظام فراهم نشود و حاکمان به ناتوانی و کاهلی متهم نگردند از آنجا که انتخاب گزینه صواب  و ناصواب می تواند تبعات مثبت و منفی برای نظام  بهمراه داشته باشد فلذا لازم است پیرامون این موضوع فحص و تحقیق شود تا پاسخی عالمانه و محققانه به این سئوال داده شود تا معلوم شود که کی باید از زبان گویای تبلیغ و در چه موارد از لبه تیز تیغ برای مقابله با شیطنت های مخالفان و معاندان بهره جست ادامه دارید